πάρριζος

-ον, Α

με όλες του τις ρίζες, σύρριζα («πάρριζος μολεῑν Ἅϊδου μέγαν κευθμῶνα» — να κατεβεί στον Άδη μαζί με όλη του τη γενιά, Νόνν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + -ριζος (< ῥίζα), με αφομοιωτική τροπή τού -ν- σε -ρ-].